ANG DILI MAKALIMTAN NI KOLAS

Ginaingon nga ang pagpanapo maoy buhat nga motabon, motago, mohatag ug salimbong sa butang nga inampingan, dili gayud pahayagan, dili ipadaylang,  likayan kini nga makit-an, bantayanan nga dili makahungaw aron dili masingo ang hinungaw, pastilan ang pagpanapo, magsugod kini sa kabatan-on apan makalimtan kon maabot na sa pagpangapo.

“Naa ka ra man gud diay dinhi Kolas.  Pwerti nakong nakapangita nimo ganiha pa.” pulong ni Sito sa iyang higala nga daw sa wala lamang manumbaling sa iyang pag-abot.

Nag-lantaw si Kolas sa unahan, may gikahinaman.

“Ayaw kusga imong tingog Sito,  basin mausab ang pagkapwesto sa akong gitan-aw.” ni Kolas pa nga nagpamahit. Nagpaatbang si Kolas sa duha ka talan-awon nga nakapabarog sa balhibo sa iyang tingkoy.

“Hala, mao diay  ni ron ang imong gihatagan ug panahon Kolas, nabiya ka sa pagpanakos ug  pansit sa tindahan ni Noy Syongo apan, ania ka ra  dinhi.”

“Sus, Sito, duha kabuok ning napabor sa akong panan-aw, pinatakilid silang duha kanang naa sa atbang nanglingkod, apan wala nako makita ang ilang mga nawong.  Ang usa  nagsap-ong ug panyo sa nawong daw hadlok makahanggap ug abog samtang ang usa nagbasa  ug pamantalaan nga nakatabon pud sa iyang nawong.   

 Ang usa kanang dapit sa wala,  kanang nagsul-ob ug bestidang pula, pwerting nakakipi samtang nagtabon ug panyo sa iyang nawong. Dili gayud makahatag bisan gamay na lang untang giwang aron makapasulod ko sa panan-aw kong siaw.” pulong ni Kolas dala panghupaw, wala matagbaw.

“Samtang kanang naglingkod dapit sa tuo, hastang abliha pud uroy.  Hasta akong mata, naghang na lang sa iyang pagladlad.  Hasta gud  ang ngilit-ngilit sa itomong kandiis daw sa ako na lang masingo, pero mura man ug las-ay, walay timpla.” ni Kolas nga mas nihatag ug pagtagad sa babayeng nagbestida ug pula.

“Pero bay, wala ka ba  diay makaila  niya?  Ato nang silingan oi. Bag-o ka pa  man dinhi gud.”

Niining tungora, nibarog ang babayeng nagbestida ug pula, nilakaw na palayo. Hugot pa kaayo ug hawak,  pinadunghay ang buhok,   nakabiya kini   nga wala gayud  makita ni Kolas ang gikahinamang talan-awon.

“Kolas, katong nilakaw mao to si Maricor,  usa to siya  sa mga matahom natong silingan tig-salmotan to ug bangga sa kaanyag.”

“Sito, kanang nahabilin nga nagbasa ug pamantalaan, giduol man ug mga bata?”

“Lola, lola, molakaw na ta?” tingog sa mga  bata nga nadunggan  ni Kolas ug Sito. 

Wala madugay, nibarog ang babaye dayong butang sa pamantalaan nga iyang gibasa.  Ug sa unang higayon natataw  ni Kolas  ang kinatibuk-ang barog  ug  panagway sa babaye. Kunot na kaayo ang panagway,  giagak sa iyang mga apo.

 Nasabtan na niya ang kalainan sa duha ka binuhat nga nakadapit sa iyang panan-aw. Nalingaw si Kolas. Dili niya makalimtan ang babayeng nakabestida ug pula   nga  maayo kaayong nakakipi.

“Ah, may lain pang panahon.” ni Kolas pa dayong barog aron mobalik sa pansitan ni Noy Syongo  isip tindero.  (KATAPUSAN).