NAIGO SI NOY IDOT SA TOKHANG

NAIGO SI NOY IDOT  SA TOKHANG

“Oi, naunsa ka  gud  Idot  gatikongkong ka man lang gihapon diha. Bangon na  kay naay magtokhang karong adlawa dinhi sa atoa. Maayo na lang nang mangandam ta. Ang matimo sa mga manokhang akong nang giandam sama sa puto ug sikwate.” namulong ni Nang Magda samtang nagpadayon sa pagkurikuri sa mga buluhaton sa kusina.

“Bahala ka diha Magda! Basta ako, magpatulogtulog ko diri para dili ko nila mapangotana sa manokhang nga moanhi sa balay.” ni Noy Idot  pa nga mitalikilid sa gihigdaang lantay, nagtikongkong. Mipiyong, naghagokhagok.    

Wala madugay.

“Maayong buntag Noy Idot.  Nang Magda.” sampit ni Tsip Doro, ang bagetong pulis sa Bato, Ermita.

“Hala, kasayo gud nimo Tsip Doro. Dali dayon diri  sa among barong-barong. Ay daaa, si Manoy nimo Idot ah. Ganina pa man na siyang naglimbaglimbag. Murag gigil-asan. Pero nakatulog na tingali na. Wala na man maglihok. Kusog na man  kaayong muhagok. Pamainit lang hinuon sa mo diri kay sayo pa kaayo ron sa buntag. ”  ni Nang Magda pa ngadto ni Tsip Doro.

“Ayaw lang kabalaka namo Nang Magda, kay nakahapit na mi sa putuhan ni Karya Guwang. Busog na mi. Ug ako diay’ng gikuyog si Kanor. Among pukawon si Noy Idot. 

“Noy Idot,  dali na. Kuyog na ta. Naabot na ko. Si Tsip Doro ni. Tok-hangon ka namo.”

“Unswaaaa???” napugwat si Noy Idot.

Dali kaayong nakatimbakuwas si Noy Idot sa gihigdaan.

“Kadali ra gud nimong nakamata Noy Idot. Abi ko’g natulog ka. Yugyugon na man unta tika.”

“Sus, baya ninyo oi. Iapil-apil pa man ko ninyo anang tok-hang. Tigulang na intawon ko. Huyang na kaayo akong lutahan. Maglisod na man gani kog pamurol.”.  dala bagulbol nga pamulong ni Noy Idot.

“Noy Idot, pasalamat ka. Ikaw ang napilian namong tok-hangon.”

“Ngee, unsa na ni oi. Ngano gud intawong magpasalamat man ko?”

“Dia o, basaha ning among gidala nga sulat para nimo. ”

Gibasa ni Noy Idot.

“IKAW ANG NAPILIAN NING  GRUPONG TOK-HANG. TOKTOK UG HANGYO. MANUKTOK SA KABALAYAN, MAGPAHIBALONG  DILI PA ULAHI ANG TANAN. LIKAYI ANG TINAPOLAN, BATONI ANG KAKUGI ARON IKABUHI SA IMONG PAMILYA, LUOY IMONG MGA ANAK UG ASAWANG KANUNAY NIMONG PABOROTAN.”

“Ah, hasta hinimoay ug bata inyo pang daginoton!” naisa ang tingog ni Noy Idot. 

“Kuyog na kanamo sa sentro. Kanunay na lang mauswag ang imong skedyol sa pakapon. Daghan ang naghulat sa ilang turno apan ikaw ang gihatagon ug kahigayonan. Usa na ka dosena imong anak, apan wala kay klarong pangita. Gasalig ka lang sa imong asawa nga si Nang Magda nga usa ka manghihilot. Hala kuyog na kanamo. Kon gusto kang matabangan pa namo.” dako ang tingog ni Tsip Doro. 

“Tsip, pasensya na. Mangita na ko ug trabaho. Mangarga na ko sa pantalan. Dili nako magpatuyang pa sa akong gibati.  Unsaon man gud kining natawo ta sama sa  pobreng alindahaw. Wala na may mahimong lingaw, hinimoay ra man ug bata ang madali kay walay gasto. Nakaamgo na ko. Pero, ayaw lang intawon ko’g ipakapon ha. Ayaw lang kog tok-hanga ninyo. Ako na lang sa ning ipapiit sa kaban kon masul-an sa iyang kalihokan.” pulong pa ni Noy Idot nga mapaniguruon.

“Bueno, nakita nako ang imong kamatinud-anon Noy Idot. Sige, mutuo ko nimo. Pero, ayaw gayud kalimot ha. Nga imong obligasyon ang kakugi ug pagpangita ug kapanibaan alang sa imong mga anak.” mahinangpong tubag ni Tsip Doro ngadto ni Noy Idot.

“Uhaaa, uhaaa.” niining tungora, mibuak sa kukabildo ni Tsip Doro ug Noy Idot ang hilak sa masuso. Ang ika napulo’g duha nga anak nga naglumpayat sa duyan nga hinimo sa sako sa harina. Samtang ang ubang anak, nag-alirong nagtan-aw, naminaw sa mga pulong sa ilang amahan nga magkugi na human maigo sa tok-hang.  (katapusan).