SI ASYONG MATINABANGON

Namili ang dalaga ug bulak

Ang pagbating kaibog modani sa imong mga mata, magpangutana ka, gustong kang makig-ilaila. Mas mabulokon ang kaibog kon hanigan sa pulong nga modibuho sa imong pagkamatinabangon. 

“Asyong, grabeha pud nimong makatan-aw nianang batan-ong babaye nga nagpalit ug bulak.” pulong ni Oka ngadto sa iyang higala. Dili kaayo daghan ang tawo sa lugar nga nahimutangan ni Asyong og Oca sa may dalan Pelaez, dili kini layo sa tunghaan sa USC. 

“Bay Oka, makaiibog man gud. Ikaw bay maibog lalim ba.” dala panghupaw nga tubag ni Asyong. Wala mahimutang si Asyong. Padulong nang motungtong sa kalim-an ka tuig ang pangedaron ni Asyong. Ang kahamtongon sa pangedaron, wala gayud makapabahar sa kapilyo ni Asyong sa pagkamaibogon sa mga babaye. Ang iyang katakos sa pagpabuhagay ug pagdiga sa iyang gibati wala pa gyud mobiya kaniya. 

“Ayaw ug dugaydugay Asyong, hala dasdas na!” agni ni Oka, samtang nagpadayon sa iyang gibuhat nga pagpanahi ug sapatos isip sapatero.

"Ayaw kabalaka day, tabangan tika." pulong ni Asyong.

Wala na makapugong si Asyong miduol sa binuhat nga nakapaibog kaniya. Nindot ug bantang, sakto sa barog ug kutis porselana ang dalaga nga iyang giduol. 

“Day, pasensyahi ko pero gikuha sa imong katahom ang tanan nakong kaibog. Dili ko mahimutang. Ug tawaga lang kong Syongi” daw gigil-asan si Asyong nga namulong. Walay pupamilok nga nag-atubang sa babaye si Asyong, nagpanglad-ok sa iyang laway. 

“Noy, bata pa intawon kaayo ko alang sa imong gipanulti oi. Gusto pa kong motiwas sa akong pagtuon.” pulong sa babaye nga daklit lang nitan-aw ni Asyong nga nagkalingaw ug pili sa mga nagkadaiyang bulak nga tinda.

“Ayaw kabalaka day, tabangan tika.” pinadakong tingog ni Asyong. 

“Motabang pa intawon ko sa akong mga ginikanan.” nagduko-duko ang babaye samtang namili sa mga bulak  sulod sa nigo.   

“Ayaw kabalaka day, tabangan tika.” naghigwaos na gyud si Asyong.

“Naputos gyud me sa utang, mga bayranan nga daw walay humanhuman. Lisod ang among pagkabutang.”

“Ayaw kabalaka day, tabangan tika.” nagpamahit na si Asyong sa iyang ngabil nga namulong. 

“Gusto pa kong mohanggap ug hangin sa kagawasan nga walay magbuot ug magsamok-samok nako Syongi.”

“Ayaw kabalaka day, tabangan tika.” dali nga pamulong ni Asyong. Nalipay siya nga gisampit siya sa babaye sa iyang takuban nga Siyongi. "He, he, nadutlan na sa akong diga ang babaye." hilom nga pamulong ni Asyong sa kaugalingon. 

“Kon mao kana Siyongi, palihug pasagdi ko diri ha.” dala yanghag sa babaye ngadto ni Asyong. 

“Haaaaa? Aw unsa man diay to imong gisulti. Nawala gyud ko sa dako nakong kaibog nimo.” gipaninguha ni Asyong nga magpabilin sa iyang pagkakalma. 

Si Bartola ug Asyong

“Hoy, Asyong!!!! Mamauli na ta!!! Tabangi ko ug bitbit sa atong kinumpra. Kay naglisod ko ug dala sa uban nakong pinalit!!” singgit sa guwangong babaye dili layo sa ilang nahimutangan nga nakapabuak sa kahinam ni Asyong sa iyang diga. Namuti si Asyong. Wala dayon makatingog. Gianinaw ang gigikanan sa babayeng nagsiyagit. 

“Siyongi, gitawag na ka. Isog man kaayo ug tinan-awan nato nang guwangong babaye. Tabanganan gyud na siya nimo kay sa akong tan-aw, nagkapuliki siya sa iyang mga dala. Kinsa man na siya? pangutana sa dalaga.

“Ah, siya si Bartola. Sus Trayenta anyos nakong nagsige ug tabang niya. Sige ari na ko, Dako pa ra ba na siya ug kumo nako. Siya ang akong asawa.” dayong biya ni Asyong sa dalaga. (KATAPUSAN).