TAMBAL SA KABUHI NI ISKO

Si Isko walay pupamilok nga nagtan-aw sa unahan, natugaw. “Naunsa ka gud diha Isko nga layo man kaayo ang imong panan-aw?” ni Inse Takya nga nanilhig atubangan sa iyang  panimalay. 

Dili madugay, hugopan na pud kini sa  katawhan.  

“Inse, maayo kay imo kong namatikdan. Naghunahuna lang ko.”dayong wahing sa iyang panan-aw ngadto ni Inse Takya.

“Unsa man unta ang imong gihunahuna diha Isko? Basin makatabang ko.” ni Inse Takya.

Dako ka gayud ug ikatabang kay ikaw ang hinungdan ning tanan.”

“Unsaaa? Ngano gud intawon ka. Wala man ko manghilabot nimo.”

“Inse Takya,   palihug tambali ko. ”

“Kay nauna ka man diay?" dala kahibulong nga pangutana ni Inse Takya.

“Nakadungog ka sa butok-butok sa akong   kasingkasing? Nakabati ka sa iyang  dangoyngoy?  Sa iyang  bakho?" mga pangutana ni Isko.

“Wala man.” tubag ni Inse Takya.

Gigakos ni Isko si Inse Takya,  hugot kaayo.  Si Inse Takya nakalitan. Naglisod ug lihok. Nagpangapkap ug kusog aron makalingkawas.  Wala madugay nalumoy. Nagkasugat ang ilang mga tinan-awan.  Nagbutok-butok usab ang pamati ni Inse Takya sa iyang kasingkasing.

“Unsaon man ni ron Isko. Manakod lagi ang sakit sa imong kasingkasing. Dili ko makasabot sa akong kaugalingon. Abi ko man gud to ug kutob ka na lang sa paglantaw sa layo. Nga dia man intawon ko sa duol.” mibathay ang pahiyom sa panagway ni Inse Takya.

“Bitaw, gisugo ko sa akong kasingkasing Inse Takya sa pagpahibalo kanimo nga ikaw lang gayud ang makatambal ning gidaladala ko.”

“Hala, sige na. Kadugay sab nimong nakasulti oi. Kinahanglan man pud ta nga magsilhigsilhig aron makaduol nimo.” nangusnit si Inse Takya sa kilid ni Isko.

“Salamat ha, Inse. Pwede na?” naghulat si Isko sa tubag ni Takya.

“He,he.  Dali Isko plastada na diri. Aron matuthoan tika ug matambalan sa naglain nimong  kabuhi.  Nahibalo ko nimo basta wala kay kwarta ikahatag ipaagi nimo sa imong kasingkasing ang tanan. Dali na kay naa pay mangabot rong taudtaud nga mga magpatambal. Maayo ning ikaw ang mauna.”

“Salamat Inse Takya,  unsaon ikaw ra man gud ang akong maduol dayon. Salamat sa imong pagsabot ug sa lapad mong kasingkasing sa pagkamatinabangon.” (KATAPUSAN).