ANG GILOK NI BENIGNA

"Oy Edot! kadali gud nimo nakahikap sa akong paa?" ni Benigna pa nga daw nakalitan.

Makahatag  ang gilok  ug kabalisa nga mosangpot sa hilaw nga pahiyom. Pagkadili masabot kon bukotan ka sa kagilok.  Nindot kawton, tuslokon, tayhopon, hikapon ug kulitogon ang gilok. Mura ka’g gitikon, apan dili ka makakatawa, magpabilin ang gilok. Daghan ang bahin sa imong lawas ang atakehon sa kagilok ilabi na kon kini manggimok.

Si Benigna wala makapugong, "Dot,  tabangi ko.  Unsaon man ni nga  gilok  man kaayo. Unya katol-katol pud.” 

Si Edot nga nakadungog sa gipamulong ni Benigna, naghigwaos. Niturok sa hunahuna ni Edot ang buhat  nga  inantigo dala sa iyang pagkapilyo ug pagkabohemyo. 

"Day Benigna, ayaw kabalaka tambalan nako ang imong kabalisa.."

 "Day Benigna, ayaw kabalaka tambalan nako ang imong kabalisa ug wagtangon ko ang gibati nimong kagilok ug kakatol."    Wala madugay,   misugod dayon ug maneho si Edot, nanghiram. Pinadip-ig ang iyang aping ngadto ni Benigna.

"Oy Edot!   kadali gud nimo nakakupot sa akong paa?” ni Benigna pa nga daw nakalitan.

 “Dia intawon ang gilok nako sa akong ulo oi.  Mura man ug    gikaspa ko." ni Benigna pa.

"Ngeek…Sori Day Benigna. Nasayop lang diay ang akong kamot.” palusot nga pamulong ni Edot.

“Sige lang    Dot, sa sunod pahamisi pud imong kamot. Kakubalon ba pud ana oy. Dili man pud ko marelax.” pulong ni Benigna dayong barog para makapauli. Mibuhi kini ug pahiyom.

“Dot,   sa sunod na lang pud natong kita ha. Basin mosuol na pud ning akong gilok.” pulong ni Benigna nga nangutkot sa iyang ulo.

Wala na makapamilok pa si Edot nga nagtan-aw ni Benigna.  Nagpanglad-ok siya sa iyang laway samtang naghinayhinay ug panggimok sa iyang galamhan ang sugo sa ugatong gilok. (KATAPUSAN).