K A B A N H A W A N

 Pagsaulog kini sa pagdawat nato sa bag-ong paglaum, pagtugkad sa bag-ong buluhaton, pagkab-ot sa hiniusang tigbayon sa pagkamalipayon ug kamakugihon. 


Kitang tanang nagsubay niining panahon, sugat sa pag-ugmad ug padasig sa Kristohanong pagtuo ug pagkamadasigon, dili gayud makatalikod, niining naandang buhat ug tulumanon. 


Si Manoy, nipauli sa balay nabuntagan, "hehe, maayo kay nakadala ko sa akong dad-onon. mingaw pa, modretso kog sulod sa lawak, magpatugtug ko."

"Naunsa ka? Nabuntagan ka?" singgaak sa asawa.

"Ngeek, asawa ko, tinuod nabuntagan ko apan akong gibuhi ang panaad kong banhawon ang giagup-opan kong tinguha diha kanimo." nagpakiluoy si Manoy.

"Unsa? Klaroha!", nagsiyagit ang asawa.

"Nitambong lang ko ug sugat. akong natugkad nga ang tanang kasuko pagngon, ang tanang kasilag wagtangon. mao nga ikaw, wagtanga na imong kasuko ug kasilag ug sugaton ta kini sa gidala nakong putomaya ug init nga sikwate. Hala mamahaw ta. Pasensya na wala tika mapukaw gabii sa pag-uli nako. Nakatulog naka. Unya nisayo lang pud ko ug mata. Nitambong ko sa sugat."