Kaban ni Richard: DAMGO

DAMGO

gipakaingon ko’g lunlon lang kangit-ngit

ang ganti sa mabination kong mga awit,

miiway da ang kaduloman ug mibanos ang bulan,

kay maaghop kaman o mutya kung hinalaran,

ug unya niadtong usa ka gabiing bulanon,

 naglingkod tang duha daplin sa baybayon,

mahapsay ang aping sa kapanganuran,

ug labi pa’ng walay timik ang kadagatan,

 kay ang pahiyom mo puno man sa kaaghop,

nga maoy minghaling sa paglaum kong mingsalop, gibilanggo ko ikaw sa akong mga bukton,

 og gihinol ko ang aping mong malamaton,

ugaling kay sa hapit ko ikaw diguon

sa akong mga halok, aron dimdimon

ang dugam-is sa nagpangamay mong mga ngabil,

kalit nga mitikyop ang maitom nga tabil

ug nahigmata ako nga diay bulan,

mibangon ako ug gipangita ko ikaw o hinalaran,

apan wala kana ug ako nakatuaw,

balik baya damgo kon ako makatagpilaw.

(Bug-os ang pasalamat sa KAHAYAG ngadto sa nagsulat sa garay nga si  Richard “Ondo” Paghasian, nga nanimuyo sa Casuntingan, dakbayan sa Mandaue. Magsusulat siya ug magbabasa ug mga balak gani, nahimo na usab siyang kampeyon sa  lain-laing bangga sa balak nga iyang gisalmotan.)