ANG PINASKOHAN NI NOY TUHOY

Adunay pulong nga nagpahibalo sa adlawo’ng malipayon, diwa sa paghinatagay ug pangayoay atong saulogon, kalinaw, kahiusahan, pagsinabtanay, atong hangpon, kitang tanan, mabata man o matigulang magmadasigon,kainit sa kasingkasing,  gugma sa tanan,  atong palabihon, kini ang pasko.

“Noy, naa man lagi ka?” pangutana ni Lea.

“Ah, okasyon man gud ron Day Lea, adlaw sa pasko. Adlaw sa paghinatagay. Ania nanuktok intawon ko, nanghinaut nga ablihan nimo ang imong kasingkasing alang kanako.” pakiluoy ni Noy Tuhoy.

“Ikaw gyud Noy Tuhoy, gasige ka lang ug patuhoy sa imong hunahuna. Ihatag na lang sa mga batan-on  ang pagpanimpalad ngari kanako.” dala kantalita nga tubag ni Lea.

“Pero Day Lea.”

“Basta, wala na ta.” pintok si Lea.

“Kon mao kana, hala! Imnon ko ning akong gidala.” dayong kuha ni Noy Tuhoy sa usa ka garapa gikan sa iyang bulsa. Iyang giablihan ang tabon. Padung nang tungab si Noy Tuhoy sa sulod sa garapa.

“Oy, Noy Tuhoy para kato rang estoryaha.  Manluod dayon ka.”gipugngan ni Lea ang kamot ni Noy Tuhoy samtang nagpasiplat sa kalendaryo. Petsa bayente-singko tuod sa Disyembre. May nahinumdoman siya. 

Nakamatngon si Noy Tuhoy sa lumoy’ng kamot ni Lea nga migunit  sa iyang bukton.  Nagpugong.

“Imo kong gihawiran sa akong pagtungab Day Lea? Gimahal gyud diay ko nimo. ” nalipay ni Noy Tuhoy.

“Ikaw ba, dili ka man makomedyahan. Nahinumdom man gud ko sa imong tanyag kanako nga imo kong padad-on sa imong negosyo.” milubad ang pamulong ni Lea samtang nagsud-ong ni Noy Tuhoy, ang tag-iya sa labing dakong-tindahan nga namaligya ug pabaskog sa ilang dapit sa Lorega.

“Salamat Day Lea, salamat nga nakahinultol ka ug hukom sa pinakamaayong pinaskohan alang kanako.” Sa kalit lang,  gidayon ug yarok ni Noy Tuhoy ang sulod sa garapa.

“Naunsa ka Noy Tuhoy? Imo man gyung giyarok ang sulod sa garapa. Nisugot na baya ko.”

“He, he, ayaw kabalaka Day Lea. Ayuda to para sa akong luyahong ugat. Pangandam ba aron moharong ug magpadayon sa pagtuhoy kining akong pagbati nga mabisibisan sa imong kainit.” ni Noy Tuhoy dayong gakos sa hawakan ni Lea.  Nanginit na siya, iyang dad-on si Lea sa naandang pahulayanan aron ipabuhagay ang pinaskohang giputos sa gugma.

“Ikaw gyud Noy Tuhoy, wala ka gyud mausab. Tukma gayud ang imong pangalan.” ni Lea nga nagpahiyom. (katapusan).