DILI MAPUTOS ANG GASA NI KADYO SA ADLAW SA KASINGKASING

 Ang gasa,  kini ang butang  hinatag, kini magikan sa  buhat nga  paghatag, dako ang ngisi sa modawat ug gasa  sama kadako sa nagpadungog-dungog basin pa diay,  makadawat usab siya’g gasa.  Ang gasa mahimo’ng  usa ka pasidungog, pagpahalipay,  pagpaila sa dakong kaibog.  Walay makatupong sa kalalim sa bation, kon motunol  na ang kamot sa naghatag, ug kini sugaton sa kamot nga modawat sa hinatag.  Nagkadaiya ang gasa, adunay dagko, adunay gagmay nga gasa. May gasa nga dili maputos,  dili makita apan makapalukmay, ilabi na ug pakapinan ug tam-is nga pahiyom ug pangyamyam.

 

“Kadyo ako man kaha ang imong balentina,  hain na man ang akong gasa? Gahayon ka man lang.” pulong ni Lagring.

“Day Lagring, ako gyu’ng gitipigan ning  gidala nako’ng gasa alang kanimo.”

“Asa man?” dala kahibulong nga pangutana ni Lagring.

“Dia ra oy.” ni Kadyo pa nga miduko padulong sa iyang pundiyo.

“Bastos,  kadako gud dili ko.” nangyamiid si Lagring.

“Sayop  ang  imong  pagtuo  Day. Ako ning kuhaon ha.” gipaulian ni Kadyo si Lagring, ang babayeng hinalaran.

“Hala, labakara ra diay  to? Abi ko man gud ug  tinuod.”

“He, he, he, imoha na kining labakara Day. Gasa kini nga dili maputos. Ako kining gitan-ogan diri sa akong kahiladman, wala nako tuguti nga mapasipad-an sa kahanginan, aron lab-as nimong mahanggap ug masingohan  ang  kamatuoran,  ang nagpaluyo ning gugma kong lunsay ug walay katapusan.”

“Grabeee.” mugbong pulong ni Lagring. Medyo nauknol siya apan mibanos  sa  iyang  hunahuna  ang tam-is  nga  mga  pulong  ni  Kadyo ug ang gikuhaan  sa labakara.   (KATAPUSAN).