TUAW SA BIYERNES SANTO
TUAW
Ning adlawo’ng Biyernes Santo,
giingon nga natapos na ang tanan. Natapos tinuod ang pagpakatawo sa Binuhat nga
nagpasakit sa kalbaryo apan wala pa gayud matapos ang gimbuhaton sa pagtisok ug tigbayon sa maayong buhat nga
kapanaminan sa tanan.
Ubos ning
adlaw sa pagbangotan, ubos ning
makapagba’ng kainit sa adlaw sa pagpasakit, lamdagan unta kitang tanan. Hatagan kita ug kalantip sa salabutan sa pagtukbil sa
tinuod nga mensahe sa kalbaryo:
Ang pagtugot sa atong
kaugalingon nga mahimong ulipon sa kahuyang ug pagkamasalaypon – KINI ANG
KALBARYO.
Ang pagpabutirik sa tiyan sa mga gamhanan nga daw walay busganan
ug sa wala nilay pag-ila sa tawhanong katungod, sa wala nilay pagtahud sa kabililhon
sa kinabuhi, ang pagpakabuta-bungol sa paghatag ug gibug-aton
sa dungog sa isig ka tawo - KINI ANG
KALBARYO.
Ang pagmagahi nila sa
pag-aswat sa ilang kamot nga magdala ug supot
sa kaayo sa isig katawo, ug ang pagdumili sa pagtan-aw sa mahimo pa unta
nilang katarong agi’g timaan sa panultihon, “kon dili karon kanus-a man? kon dili kita kinsa man?” – KINI ANG KALBARYO.
Pila na lamang ka takna ug
mapupos na ang Iyang paghingutas. Nagkanihit na ang Iyang tingog. Ang Iyang
panan-aw nagkangit-ngit.
Atong hinuktokan, ang krus,
ang wala pagpalansang sa mga binuhat nga mas gihatagan pa unta ug kahigayonan nga mas angayan
mopas-an niini, kanatong tanan nga wala mag-usab sa hiwi nga binuhatan.
Sa mga tigpakaaron-ingnon, sa mga binuhat nga
nagpabiling nagluklok sa suok sa mga bisyo, sa mga binuhat nga padayong nagwaldas
sa kahigayonan sa pagbalik sa dalan sa katarong. Atong hinuktokan ang kapait sa
paglukdo ning padayo’ng pagsaka sa palaliton nga nagkalayo na sa mga kamot natong mga yanong lungsoranon. Huypon unta sa
hangin sa kausaban ug lamdagan ang mga binuhat nga padayo’ng nagsakaysakay sa kaharuhay
ug nagpahimulos sa kahuyang sa mga gagmay.
Sa mga hinikalimtan
nga nagkuray sa katugnaw, sa mga nanaghubo, sa mga nag-antos ilawom sa kainit ning Balaang Adlaw sa BIYERNES SANTO, kitang tanan
MAKATUAW.
Comments