ANG TUBOD SA NAUGHAN'G SAPA

TUBOD SA NAUGHA’NG SAPA

Daw makalumos sa kalibog,

Lisod pangitaon ang  tubod,

Magbarog,  ka’g  magluhod

 

Tugoti'ng agnihon ko ikaw,

Hunong na  sa pagkalatagaw,

Samtang ang bul-og sa katin-aw,

Sa  tubig sa sapa    nag-agos,

Iyarok ug tagbawa ang kahigwaos,

Hagki  ang  takna sa pagpahimulos

Apan ang timgas nga tubig sa sapa,

Hinayhinay ug inanay kini'ng mawala,

Sa imong pagmata,  mahanaw daw bula’

Makugang  ka’ng maligsan  sa kausaban,

Kunot mokuyanap  nga dili  kapugngan,

Babaye,  lalaki,  kita’ng tanan pangagian   

Ang  mapasigarbohon’g  pagpabuhagay,

Mangawala ang katam-is, hasta  agay-ay

Gakson kita sa kalaay ug pagpanglaylay,

Sa  kahaponon nga tulukibon,  ikaw makaingon:

'Salamat  sa naangkon ko’ng ginansiya  

Sa  daghan’g pagsuway sa gugma

Sa makapagaw  nga  sangka sa kama

Bisan pa ug nahubsan na ang akong sapa,

Kon sa kabaskog sa ugat ako gihikawan,

Kon sa kaliwat ni Adan ikaw gilingiwan

Ikaw  mag-inusara ug  maghunahuna,

Tinuod milabay na, apan dili kini mawala

Sa panghunahuna’ng mobalik sa pagkabata.

Kini ang “TUBOD SA NAUGHAN’G SAPA!!!”.